آه بانو!
بانو… بانو
وقار پاییزی ام را،
با فراوانی رویا چه کار؟
پیشانی ام را که ببوسی
چترم را می گشایم
و از گوشه ی قصیده ی عمرم
بیتی بر می دارم
تا برای تو
هزار ترانه بگویم
که تو از عشق
بیش از آن می دانی
که بودا از نیلوفر…!
- پنجشنبه ۲۲ آذر ۹۷ | ۱۴:۳۱
- ۸۵۵ بازديد
- ۰ نظر
شعر عاشقانه
این سنگ خدایان که تبر می شکند
سرنوشتم چیز دیگر را روایت میکند
حرف دل من
شعر شب یلدا